Pokój w Namysłowie został zawarty 22 listopada 1348 roku. Kończył on trzyletni konflikt między Koroną Królestwa Polskiego, rządzoną przez Kazimierza Wielkiego, a czeskim Królem Karolem Luksemburczykiem. Układ ten odgrywa ważną rolę w historii Polski oraz Śląska, ponieważ zadecydował na wiele lat o charakterze i tożsamości kulturowo-etnicznej tego ostatniego. Odtąd bowiem słowiański, jak dotąd, został poddany germańskiej dominacji.

Pokój w Namysłowie – wieczna miłość walczących braci

Choć politycznie rzecz biorąc, pokój w Namysłowie gwarantował status quo po trzech latach zmagań, co znaczy, że żadna ze stron terytorialnie nie zmieniła swojego posiadania. Zawarty układ mówił o poniechaniu dalszych walk o ten teren, a walczący dotychczas ze sobą władcy przyrzekli sobie wieczną i braterską miłość. Należy jednak pamiętać, że w tym czasie prawie wszystkie księstwa śląskie (najbardziej rozdrobnionej dzielnicy ziem piastowskich) znajdowały się pod kuratelą czeską. Czesi natomiast byli już poddani wpływom Cesarstwa Niemieckiego od ponad trzystu lat.

Postępujący upadek słowiańszczyzny

Za wyjątkiem księstwa świdnicko-jaworskiego, pokój w Namysłowie pieczętował pozostanie ziem śląskich w bezpośredniej orbicie kultury germańskiej. Czeska wyjątkowość bowiem, choć jeszcze wówczas wyraźna, miała się ku schyłkowi, o czym przesądziły wojny husyckie w wieku następnym. Przez ten czas, polscy władcy, pomni postanowień traktatu w Namysłowie, nie podjęli efektownych starań o odzyskanie Śląska.